ماه میهمانی خداست
ناله کن ای دل به عزای علی
گریه کن ای دیده برای علی
کعبه ز کف داده چو مولود خویش
گشته سیه پوش عزای علی
منبر و محراب کشد انتظار
تا زند بوسه به پای علی
ماه دگردر دل شب نشنود
صوت و مناجات و دعای علی
آه که محروم شد امشب دگر
چشم یتیمان ز لقای علی
مانده تهی سفره بیچارگان
منتظر نان و غذای علی
پیش حسن و حسن و زینبین
خون چکد از فرق همای علی
عمر علی عمره مقبوله بود
هر قدمش سعی و صفای علی
دیده زمزم که پر از اشک شد
یاد کند زمزمه های علی
تیغ شهادت سر او را شکافت
کوفه بود کوی منای علی
عالم امکان شد پر از غلغله
چون شده خاموش صدای علی
گریه کن ای دیده برای علی
کعبه ز کف داده چو مولود خویش
گشته سیه پوش عزای علی
منبر و محراب کشد انتظار
تا زند بوسه به پای علی
ماه دگردر دل شب نشنود
صوت و مناجات و دعای علی
آه که محروم شد امشب دگر
چشم یتیمان ز لقای علی
مانده تهی سفره بیچارگان
منتظر نان و غذای علی
پیش حسن و حسن و زینبین
خون چکد از فرق همای علی
عمر علی عمره مقبوله بود
هر قدمش سعی و صفای علی
دیده زمزم که پر از اشک شد
یاد کند زمزمه های علی
تیغ شهادت سر او را شکافت
کوفه بود کوی منای علی
عالم امکان شد پر از غلغله
چون شده خاموش صدای علی
وای امیر دو سرا کشته شد
خانه غم گشته سرای علی
+ نوشته شده در چهارشنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۱ ساعت توسط طوطیان
|